W niniejszej sprawie ojciec wniósł o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na syna, jako na drugie dziecko w rodzinie. Po przeanalizowaniu jego sytuacji prawnej, otrzymał decyzję odmowną, gdyż w skład rodziny wnioskodawcy w rozumieniu art. 2 pkt. 16 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, nie wchodzi drugie dziecko, albowiem zgodnie z postanowieniem sądu wydanego w trybie tymczasowego udzielenia zabezpieczenia postępowania w sprawie o rozwód, powierzono ojcu opiekę nad młodszym synem, a matce opiekę nad starszym synem. Rozumiemy przez to, że dziecko, które nie zamieszkuje wspólnie z wnioskodawcą nie wchodzi w skład jego rodziny. Zaliczenie dziecka jednocześnie do odrębnych rodzin obojga rodziców może nastąpić tylko wówczas, gdy jest ono pod opieką naprzemienną obojga rodziców zgodnie z orzeczeniem sądu. Skoro zatem świadczenie wychowawcze ma stanowić wsparcie państwa w wychowywaniu dzieci, to istotne dla ustalenia prawa do świadczenia jest, czy matka, ojciec, opiekun faktyczny albo opiekun prawny dziecka faktycznie sprawuje opiekę nad dzieckiem. Przepis art. 2 pkt. 16 ustawy wyraźnie nakazuje, aby za członka rodziny uznawać jedynie tego z rodziców dziecka, który wspólnie zamieszkuje z tym dzieckiem i na którego utrzymaniu dziecko to pozostaje. Skoro zatem ze skarżącym zamieszkuje tylko młodszy syn, to w świetle ustawy nie przysługuje skarżącemu świadczenie wychowawcze na drugie dziecko.
